Illusie

Stichting Sign, Winschoterkade 10, Groningen. Tot 13 december.

Gemakkelijk is het niet om in een paar woorden te schetsen waarom het ene debuut van geen kant deugt en het andere een regelrechte sensatie is. Het blijft een kwestie van intuitie, van een nauwelijks definieerbaar gevoel in de buikstreek, zoals de vroegere kunstcriticus Lambert Tegenbosch het eens plastisch uitdrukte. De expositie van de jonge Bossche kunstenaar Mark Robert Peters (Tiel, 1965) bij Sign veroorzaakte bij mij zo'n genotsgevoel. De vorig jaar in Den Bosch afgestudeerde schilder toont manshoge abstracte schilderijen vol psychedelische effecten. Zijn illusionistische aanpak - de beweging lijkt bevroren in verf - doet onder meer aan het werk van Gerhard Richter denken. Peters' filosofisch getoonzette eindexamenscriptie leert dat Richter hem op het spoor heeft gezet bij een nader onderzoek van de vierde dimensie. In hoeverre de wolkachtige schilderijen van Peters in de achterzaal - zijn examenwerk van vorig jaar - inderdaad ruimte en tijd met elkaar weten te verbinden, is voor mij nog een open vraag. Als kijker verloor ik in ieder geval even al het gevoel van tijd. In de voorruimte laat Peters een nieuwe serie schilderijen zien waarin hij speelt met kleurlopen van onder andere wijnrood naar zachtgroen en dat vice versa. Door een sterke verniswerking wordt het illusionistische effect van beweging des te verleidelijker.

Friggo Visser