ACTUALITEIT

Van 3 december 2016 t/m 8 januari 2017 is de tentoonstelling Solid Illusions te zien bij galerie het Posthuys op Texel met nieuwe werken van Jolanda van Gennip en Mark Robert Peters.

Al enige tijd wilden deze twee kunstenaars samen exposeren omdat er sprake is van een verwantschap in de intentie van het maken van een schilderij.

Ogenschijnlijk gaat het om twee zeer verschillende schilders; de solide werken van van Gennip tegenover de illusoire werken van Peters. Maar dat is uiterlijke schijn.

Van Gennip (1965) vergelijkt het maken van een schilderij met het maken van een reis naar het duistere innerlijk waar het stroomt en woelt, maar waar geen beeld is dat kan worden vastgelegd. Schilderen is voor haar de wereld zien en het mysterie van het licht doorgronden.

Het schilderij is als een raam tussen dat innerlijke en de buitenwereld.

Alex de Vries verwoorde het zo in een voorwoord over het werk van Van Gennip, “ Het is uiteindelijk dan ook niet zozeer de verf die het beeld dat zij oproept definieert, maar het licht en de ruimte die ze ermee schept. Dat is een eindeloos perspectief, waar je gewoon doorheen kunt wandelen en waar je nooit een bestemming bereikt. Je wandelt door jezelf.”

De materie lost op en er ontstaat een oneindige ruimte waar plaats is om te reflecteren en waar nieuwe inzichten verkregen kunnen worden.

Licht en ruimte spelen ook een grote rol bij de werken van Peters (1965). Om dat licht en die ruimte te verkrijgen werkt Peters, net als van Gennip, gelaagd. Peters beperkt zich met de kleuren tot magenta, cyaan en citroengeel. Dit zijn de druk- of printkleuren. Door middel van lichtmenging, hij schildert zeer dun, verkrijgt hij alle tussenkleuren. Het is een meditatief proces van lagen toevoegen zodat er een beeld groeit/ontstaat waarbij op een bepaald moment het werk af is omdat het beeld “herkend wordt”. Het is als een ongrijpbaar “after image”. Het is een beeld dat je kunt zien in je ooghoeken en dat uiteindelijk bevroren kan worden in het schilderij als de omstandigheden goed zijn. Peters gebruikt een diffuse manier van schilderen waardoor het beeld “onbepaald” wordt. Het kan een beeld zijn van iets oneindig groot of oneindig klein. Een mentale ruimte waarin geen materie meer aanwezig is, alleen maar licht en kleur.

Je kunt zelfs stellen dat alles immaterieel is, dat alles een “solid illusion” is. Wetenschappelijk is aangetoond dat de ruimtes tussen de atomen zeer groot zijn waarbij het een wonder is dat niet alles uit elkaar valt.